One

Selena Gomez - Good for you

Uśmiechnęła się złośliwie w stronę szafki z numerem '105'. Zatarła ręce z zadowolenia. Poprawiła swoje i tak już idealne włosy i przejechała swoim długim tipsem po malutkim lustereczku rywalki.
Castillo nie powinna mieć życia w tej szkole i ona doprowadzi to do skutku. 

Kilka drobnych kłamstw, głupi ludzie i oczywiście naiwna Violettka. Jedna mała intryga, i bum..... rządzi. Szatynka łatwo dała się wrobić i nawet nie zauważyła, kiedy to się stało. A teraz pogodziła się ze swoim losem. Ups? 

Tak 'baardzo' mi przykro Castillo, cóż, zasłużyłaś sobie.

*~*

W pośpiechu zapiął ostatnie guziki marynarki, na próżno, bo chwilę później musiał robić to drugi raz. Jednak już w mniejszym pośpiechu. 
Nie jego wina, że ten cholerny budzik znowu się popsuł. Ale czemu akurat dzisiaj?! W jego pierwszy dzień w 'Studio21!'? Gorzej dla niego być nie mogło. Już wczoraj popełnił dużą gafę, taranując piękną szatynkę. 
Bardzo piękną, słodką, uroczą, delikatną... 
Potrząsnął głową, czując napływające myśli o tej istotce. Chcąc nie chcąc uśmiechnął się, a na jego twarz wkradł się malutki rumieniec. 
Co ta dziewczyna z nim wyprawia? Sprawiła, że Federico Pasquarelli się zarumienił, a to jest 'coś'. Chłopak chciał jeszcze przez chwilę pozostać w świecie wyobrażeń o tajemniczej ślicznotce, ale wiedział, że jeżeli zaraz się nie pośpieszy, będzie miał kłopoty.

*~*

 
- Siema Torres! - wykrzyknął zrzucając rudą z siedzenia. Jej twarz poczerwieniała ze złości, ale po chwili otrzepała spodnie, odzyskując spokój.
- Czego chcesz Dominguez? - syknęła gniewnie. Brunet roześmiał się puszczając jej oczko.
- Nie denerwuj się skarbie - kolejne oczko i czarujący uśmiech został posłany w jej stronę, na co prychnęła - Po prostu postanowiłem zepsuć ci humor słonko, ktoś musi sprawić przykrość takiej suce - zaśmiał się gardłowo.
- Żeby było mi przykro musiałbyś coś dla mnie znaczyć, Diego - warknęła.
- Oboje dobrze wiemy, ile dla ciebie znaczę skarbie. Udajesz, ale mnie nigdy nie oszukasz, nigdy nie przyznasz, ile dla ciebie znaczę. Ale dobrze wiesz, że tylko ty na tym cierpisz, zresztą taka suka jak ty, nie zasługuje na szczęście.

Stała tam z niewzruszoną twarzą. Kolejny raz jej ręka nieudanie chciała trafić w jego twarz. A on znowu roześmiał się, mówiąc, że jest nikim. I po prostu wyszła, pozwalając wyjść na świat zewnętrzny tylko jednej kropelce cierpienia. Jednak tam głęboko w środku, jej łzy tworzyły kolejny ocean, a serce znowu zostało porwane na malutkie kawałeczki. 

Kto ułoży je z powrotem?

Czemu właśnie jego wpuściła do swojego serca?
  
"Słowa ranią bardziej, niż największy ból fizyczny"

*~*

- Co? Meksykanin?! Wow! - szatyn ledwo powstrzymywał się od wybuchnięcia śmiechem, co nie zmieniało faktu, że nie mógł pozwolić na obrazę.

Rozejrzał się krytycznym wzrokiem po osobach znajdujących się w pomieszczeniu. Usłyszał kilka pojedyńczych chichotów, przez co na jego twarz wdarł się zadziorny uśmieszek. 

Przeskanował pomieszczenie. Podniósł brwi w geście zdziwienia, nie ukrywając zaskoczenia. Od jego wyjazdu wygląd ukochanej szkoły zdecydowanie się zmienił. W jego głowie pojawiła się myśl o dawnych kolegach, miał nadzieję, że chociaż to się nie zmieniło. 

Bał się? Nie, strach do niego nie pasował.

W środku siebie tlił nadzieję, że Ludmiła nadal próbuje straszyć innych, Violetta w dalszym ciągu powala swoim głosem i delikatnością, a Diego pozostał ułożonym gentelmenem. 

Nawet nie podejrzewał, ile mogło się zmienić.

Do czasu, kiedy zobaczył drobną blondynkę kulącą się przy ścianie, a nad nią górującą nieznaną dziewczynę.  

________________________________________________________________________________ 

Nie wiem co powiedzieć. Dużo miłości.


xxAlex

Prolog

Szła z opuszczoną głową przez korytarz szkolny. 

Nie wolno ci podnosić głowy, przypomniała sobie. 

Dalej szła z głową w swoim świecie. Poczuła uderzenie, upadła na podłogę. Zupełnie jak w życiu.
- Naprawdę cię przepraszam, to mój pierwszy dzień, chodzę dość roztrzepany - chłopak tłumaczył się jak szalony na co szatynka podniosła kąciki ust.
Przestał mówić widząc jej uśmiech. Był przepiękny, perfekcyjny.

- Nic się nie stało - uciekła z tego miejsca najszybciej jak mogła, widząc przebieg sytuacji.

Stał z otwartą buzią, wpatrując się w miejsce gdzie stała dziewczyna. Nawet nie zdążył zapytać się o jej imię. 

Może się tu uczy?

~~~

Podeszła do niego wysoka blondynka, a stukot jej obcasów obudził go z otępienia.
-Nazywam się Taylor. Taylor Walker i wiedz, że mogę wszystko - powiedziała z emanującą pewnością siebie - Miło było cię poznać, myślę, że się dogadamy - mrugnęła do niego zalotnie.
Wszyscy uczniowie patrzyli na zaistniałą sytuacje i jak zwykle odprowadzali blondynkę wzrokiem aż doszła do swojej elity. 

Normalne zagranie panny Walker, prawie wszyscy chcieli być na miejscu "nowych i przydatnych, których ubóstwiała. A jakby inaczej, skoro w jej mniemaniu (i większości uczniów) szkoła należała do niej i do tego, kogo dopuściła do swojej elity. A "nowi" mogli jej się doskonale przydać.

_____________________________________________________________________________________________

Hola Chicas! Ktoś chciał tu wcześniej. Mam nadzieję, że się spodoba. Ja jak to ja muszę robić dramat. Miałam dwa gify z obcasami i nie mogłam się zdecydować. Właśnie! Będzie duuuuuuużo gifów........ 
Co z tymi szablonami?
Niedługo postaram się wszystko odnowić, ale na razie wyjeżdżam 10-19.
Podoba wam się prolog i fabuła?

Kocham was


xxAlex